Powered By Blogger

11 Temmuz 2010 Pazar

kayboluş

Karabasan gibi yığıldı sorular kafama

Ayakta duramıyorum daha fazla

Hangi yöne dönsem,

Ayaklarıma batıyor kırılan parçalarım

Kanım saçılıyor etrafa

Yığılıyorum yere

Hareketsiz...

Ağzımı açmaya çalşıyorum

Ama yok gücüm

Yukarı çevirebiliyorum başımı biraz

Uzağımda kalan umutlarıma ,

Son olarak bakıyorum

Son bir keşke

Ve son göz yaşımı döküyorum

Ruhum içimden savrulup gidiyor

Soğuyor vücudum

Karanlığın kollarında,

Dalıyorum uykuya

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder